لغت نامه دهخدا
عالم صباوت. [ ل َ م ِ ص َ وَ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) سن طفولیت. ( ناظم الاطباء ).
عالم صباوت. [ ل َ م ِ ص َ وَ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) سن طفولیت. ( ناظم الاطباء ).
سن طفولیت
💡 (فاصله بين 12 و 15 سالگى، دوره تغييرات اساسى است. در اين دوره،اطفال از عهد صباوت به سنين جوانى مى گذرند. در جريان اين تغيير، شخصيت آنان باوضوح بيشتر و در عين حال با پيچيدگى هاى زيادترى تواءم است. از لحاظ معلم تاريخ، اين دوره جديد، هم پايه آشفتگى هم بى نهايت پرمعنى است. در اين دوره است كهشاگردان مى توانند تاريخ را شخصا مسخر كرده و مغز خود را براى ادراك فوايد آنآماده سازند. داستانهايى كه
💡 وى از دوران صباوت، عشق تحصيل و فراگيرى معارف جاودانه و حياتبخش اسلام را داشتو با جديت بسيار تا نيمه شب به مطالعه و تاليف دروس خود همت مى گمارد.
💡 محمّدجعفر کبودرآهنگی در هنگام صباوت به تحصیل علوم مشغول و تا ۱۷سالگی در همدان، علوم صرف و نحو و منطق و ادبیات را تحصیل کرده و سپس به اصفهان عزیمت نموده و پنج سال در آنجا نزد علمای وقت به تکمیل علوم مختلفه اشتغال داشتهاست.
💡 و در توحيد مفضل دارد كه امام صادق (ع ) فرموده: روئيدن مو در صورت عزت مرد است كهاو را از مرز صباوت و كودكى و شباهت به زنان، بيرون آورده است. (370)