زهسان بین

بس از آن چشم و آب و گل بین هست کم از این چشم نقش دل بین هست

محنت من بین و رو بنمای، ازآنک بهر رویت می کشم چندین همه

سخن اینست تا آخر چنین است کسی داند که چون ما پیش بین است

دو عالم در تو و تو از دو بینی ز من دریاب اگر صاحب یقینی

یکی بین عقل محو آمد فراقت کنون از عشق کل بین اشتیاقت

با نخستین گفت سوی من نگر بین چسان می افکنم این جا نور