زبان بگشادن

بده هر چه داری که این دادن است که از خویشتن بند بگشادن است

گر مرد تماشایی چون دیده بنگشایی بگشادن چشم ارزد تا بانی مهتابی

بر گریه ی من خندی از غایت دل سوزی رسم است نزاری را خون از مژه بگشادن

محبت بسایل چو زر دادن است گشاد جبین کیسه بگشادن است

نامه بگشادن چه دشوارست و صعب کار مردانست نه طفلان کعب