خدیجهخانم چهریقی همسر صیغهای محمدشاه قاجار بود که از او صاحب دو فرزند شد. وی بسیار مورد لطف و احترام شاه قرار میگرفت به طوری که محمدشاه قاجار نام پدر خود را بر پسر او نهاد و وی را نایبالسلطنه نامید.
ورودی اصلی (Cümle Kapisi) حرمسرای محل زندگی خانواده و همسران صیغه ای سلطان را از حیاط خواجهها جدا میکند. در به پست نگهبانی (Nöbet Yeri) که سه بخش اصلی حرمسرا به آن متصل شده است، منتهی میشود. در سمت چپ پست نگهبان از طریق راهروی همسران صیغه ای به قسمت مخصوص همسران صیغه ای (Kadınefendiler Taşlığı) منتهی میشود.
وی ملازم قلعه ای در استانی تحت کنترل تویوتومی هیدهیوشی بود. هیدیوشی باعث شد کازوناری با اوایو، خواهر ی صیغه مورد علاقه ازدواج کند. وقتی حمایت کازوناری از توکوگاوا ایهیاسو مشخص شد، هیدهیوشی زن را پس گرفت. او بعداً با پسر توکوگاوا ایهیاسو، توکوگاوا هیدهتادا ازدواج کرد و مادر شوگون سوم شد.
در سال ۶۱۶ زمانی که لی یوان مسئولیت شهر مهم تایوان را بر عهده گرفت، لی شیمین را با خود به تایوان آورد، در حالی که حداقل سه پسر دیگر لی جیان چنگ، لی یوانجی، و لی ژیون (李智雲، توسط صیغه لی یوان) باقی ماند.
برخلاف پدرش، او گرایشهای زهد و پرهیز داشت و علاقه چندانی به خانمها نداشت. در ازدواج اول خود، او نسبت به عایشه سلطان بگوم «خجالتی» بود، بعداً محبت خود را نسبت به او از دست داد. با این حال، بابر در طی سالها چندین همسر و صیغه دیگر به دست آورد و همانطور که برای یک شاهزاده لازم بود، وی توانست از تداوم نسل خود اطمینان حاصل کند.