حفص ضریر

چشم رایش بصیر و گوش سمیع چشم دانش ضریر و گوش اصم

ناقد فعل تو علیم و بصیر تو ز احوال خویش گشته ضریر

چون به پیش تو نیست یوسف تو پس چو یعقوب جز ضریر مباش

گر چنین بودی گدایان ضریر محتشم گشته بدندی و امیر

مگر مدیح تو شد چشم عقل را قوت که چشم عقل بود بی‌مدایح تو ضریر

همه عالم گرفت پرتو خور گر ضریری ندید ازان چه ضرر