دانشنامه اسلامی
قدیم ترین نوشته ای که نام وی در آن آمده مقدمه دوست محمد هروی بر مرقع بهرام میرزاست که او را شاگرد شمس الدین نقاش، نگارگر برجسته قرن هشتم، معرفی می کند. گفته شده که وی اهل شیراز بوده و به دلیل مسافرت به بغداد در عهد جلایریان، به بغدادی مشهور شده است. او یکی از نقاشان رسمی دربار سلطان احمد جلایر در بغداد بود و بدین سبب در حاشیه برخی آثارش «جنید سلطانی » رقم می زد و به سبب نوآوری در نقاشی آن دوره او را یکی از بنیان گذاران مکتب جلایری برشمرده اند
مهم ترین اثر
برخی جنید را نخستین نقاش ایرانی، می دانند که نام خود را در زیر برخی از آثارش رقم زده است. مهم ترین اثر جنید، که از شاهکارهای نقاشی ایرانی پیش از عهد تیموری محسوب می شود، تصویرگری نسخه ای از دیوان خواجوی کرمانی، به خط میرعلی تبریزی است که در ۷۹۹ در بغداد انجام گرفته و اکنون در موزه بریتانیا (ش ۱۸۱۱۳) نگهداری می شود و تصاویر اندک آن از شاهکارهای نقاشی ایرانی پیش از عهد تیموری است. این نسخه نُه نگاره دارد که دو نگاره آن دارای امضای جنید است
توازن در تلفیق خط و نقاشی
جنید، در این مجموعه، از رنگهای نزدیک به هم استفاده کرده که چنین شیوه ای تا این اندازه در کار نگارگران پیش از او بی سابقه است. به نظر کونل جنید اولین کسی است که در تلفیق خط و نقاشی توازن ایجاد کرده است به گونه ای که کاکل درختان تا حواشی متن کشیده شده و بعضی تصویرها در اطراف دوبیت شعر به شیوه ماهرانه ای نقاشی شده است. تصویر دقیق پارچه ها و قالیهای آن دوره، که نمونه ای از آن ها باقی نمانده، بر ارزش این نسخه افزوده است. همچنین کریم زاده تبریزی، با استناد به نگاره مجلس با شکوه عروسی همای و همایون، جنید را در تذهیب، ترسیم نقوش هندسی و نگارش خط رقاع و کوفی نیز چیره دست دانسته است.
تصویرهای دیوان سلطان احمد جلایر
...