تک چهره نگاری

به قیامت نکند میل بهشت و رخ حور هر که آغوش نگاری بود آرامگهش

افشاند نسیم سحری زلف نگاری می خواست دماغ دل ما، بوی بهاری

ملک چنانکه ز آزادگی سزید گزید ز آهوان چو نگاری ز بتکده فرخار

در جهان کی دهدم دست نگاری چون تو یا در آفاق کجا یابم یاری چون تو

آن نگاری کز وصال و هجر او پیدا شود در خزان من بهار و در بهار من خزان