تغار دادن

تغار دادن. [ ت َ دَ ] ( مص مرکب ) و در اصطلاح اتراک مغل تغار دادن مهمانی بزرگ و آش دادن است و آن را تغاره نیز گویند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). مهمانی بزرگ دادن و آش دادن. ( ناظم الاطباء ): مدت پانزده روز لشکر به آن کثرت را تغار داده. ( روضةالصفا یادداشت مرحوم دهخدا ). و رجوع به تغار شود.

مهمانی بزرگ دادن و آش دادن

💡 از تغار می چنان نوشم شراب ناب را کبر نتواند ز دریا آنچنان برد آب را

💡 میان خون دل پرخون بگفت خاک تو را اگرچه غرقه خونم نه در تغار توام

💡 ردا بروی تغار می است و شعله آه مراست کشور رندی کنون به طبل و علم

💡 این همه گلهای رنگارنگ از بیرون نکوست کز درون خاک می‌جوشند چون خون در تغار

💡 شبنم از چشم ترم آب در آرد به تغار گر بشویند گل و لاله، قبا در کشمیر