تباه نامی

تباه نامی به معنای بدنامی، زشت نامی می باشد. بدنامی اجتماعی به معنای مخالفت شدید یا نارضایتی از یک فرد یا گروه به دلیل ویژگی‌های اجتماعی‌ای است که به آن‌ها نسبت داده می‌شود و برای تمایز آن‌ها از سایر اعضای جامعه به کار می‌رود. به این ترتیب، افرادی که هنجارهای متفاوتی با جامعه دارند، ممکن است به عنوان بدنام شناخته شوند. این بدنامی می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله بیماری‌های روانی، ناتوانی‌های جسمی، بیماری‌هایی مانند جذام، بی‌سوادی، گرایش‌های جنسی، هویت‌های جنسیتی، رنگ پوست، سطح تحصیلات، ملیت، قومیت، ایدئولوژی، مذهب و حتی بزهکاری ناشی شود. ویژگی‌هایی که به بدنامی اجتماعی مرتبط می‌شوند، معمولاً بسته به زمینه‌های ژئوپلتیکی و شرایط جامعه‌شناسی سیاسی متفاوت است و در جوامع مختلف در نقاط گوناگون جهان، معانی متفاوتی پیدا می‌کند.

لغت نامه دهخدا

تباه نامی. [ ت َ ] ( حامص مرکب ) بدنامی. زشت نامی:
هرکس که ببارگاه سامی نرسد
از ناکسی و تباه نامی نرسد.سعدی.

فرهنگ فارسی

بد نامی زشت نامی

جملاتی از کلمه تباه نامی

بسی کشته آمد ز هر دو سپاه بسی خسته بر سنگ و گشته تباه
چون کسی بر بی‌کسی آرد پناه دست‌ها بر سر بدان حال تباه
افتاده های بحر گناهیم دست گیر ای دستگیر جمله حال تباه ما