بلاغت قرآن به معنای زیبایی و قدرت بیان قرآن کریم است که شامل روشها و فنونی میشود که پیام قرآن را به شکلی دقیق، مؤثر و تاثیرگذار منتقل میکند. بلاغت در قرآن به نحوه انتخاب کلمات، ترکیب جملات، آرایههای ادبی، تناسب معنا و بیان، و قدرت اقناع و تأثیرگذاری گفته میشود که باعث میشود متن قرآن همواره جذاب، گویا و پرمعنا باشد. این ویژگی بلاغی قرآن، آن را از سایر متون متمایز میکند و موجب میشود که پیامهای الهی به بهترین شکل به مخاطبان منتقل شود و تأثیر عمیقی بر دل و ذهن آنان بگذارد. به طور کلی، بلاغت قرآن شامل فصاحت، رسایی، ایجاز، و تأثیرگذاری است که همه در کنار هم، معجزه بودن قرآن را نشان میدهند.
بلاغت قران
دانشنامه اسلامی
بلاغت در لغت، مصدر «ب -ل - غ» به معنای رسیدن است و بلاغت در سخن نیز به معنای رسیدن به هدف مورد نظر در گفتار است. گاه نیز بلاغت به ابلاغ (مصدر باب افعال) به معنای رساندن تفسیر شده و بلاغت در سخن به رساندن معنا در بهترین ساختار زبانی به نحوی آشکار تعریف می شود.
معنای اصطلاحیِ بلاغت
بلاغت در مفهوم اصطلاحیِ آن، گاه عنوان یک دانش از شاخه های علوم ادبی زبان عربی است و گاه به سان اصطلاح بلیغ در وصف گونه خاصی از سخن یا گوینده آن به کار می رود.
هدف از دانش بلاغت
دانش بلاغت از دانشهای کاربردی به شمار می رود که هدف از آن مزیت بخشیدن به سخن یا مصونیت آن از اشتباهات غیر دستوری است که گاه به شیوه بیان معانی و گاه به شیوه هماهنگی سخن با موقعیت بیان آن و گاه به شیوه گزینش کلمات مربوط می شود. این سه شاخه به ترتیب در دانشهای بیان، معانی و بدیع بحث می شوند.
ویژگیهای سخن بلیغ
...
جمله سازی با بلاغت قران
در سخن گرچه بلاغت باشدم آن بلاغت در فراغت باشدم