بام فراخ

تنگتر شد زقفس بر دل ما دهر فراخ مرغ روحت چو سوی گلشن فردوس پرید

جائی درو چو منظره عالی کنم جائی فراخ و پهن چو میدان کنم

کشید لشکر جرار تا به مرکز غزو ره فراخ فرو بست بر جنوب و شمال

داغ فراخ حوصلگی‌های مشربم صد خانقه تهی شد و خمخانه پر نشد

دل را فراخ کن ز پی صید آسمان زیرا ملک به دام کبوتر نبسته‌اند

و روزى من گردان که کمک مالى دهم بر کسى‏که روزیت را بر او تنگ کردى بوسیله آنچه بر من فراخ گرداندى از فضل خویش