امیدواری حوا

حوا به رحمت و بخشش الهی امیدوار بود. حوا به رحمت الهی امیدوار بود. یادآوری می‌کنم که خداوند به آنها فرمود: ای آدم! تو و همسرت در بهشت سکونت کنید و از هر جا که خواستید، بخورید، اما به این درخت نزدیک نشوید، که در این صورت از ستمکاران خواهید بود. آنها گفتند: پروردگارا! ما به خود ستم کردیم و اگر ما را نبخشی و بر ما رحم نکنی، از زیانکاران خواهیم بود. از متن آیه مشخص می‌شود که آدم و حوا به رحمت پروردگار امیدوار بودند. حَوّا بر اساس دومین روایت آفرینش در سفر پیدایش تورات، نخستین زن و دومین انسان خلق‌شده توسط یهوه و همسر آدم به شمار می‌آید. این داستان با یافته‌های علمی در تضاد است، زیرا نسل بشر نمی‌تواند به یک زن و شوهر واحد محدود شود. پیروان ادیان ابراهیمی، از جمله یهودیان، مسیحیان و مسلمانان، حوا را به عنوان اولین زن می‌شناسند. سفر پیدایش شامل دو روایت متضاد از آفرینش است؛ در روایت اول، زن و مرد به طور همزمان خلق می‌شوند و اشاره‌ای به حوا نمی‌شود. در روایت دوم، یهوه الوهیم آدم را می‌آفریند تا نگهبان باغ عدن باشد، اما آدم نمی‌تواند هم‌نشینی میان حیوانات باغ پیدا کند و به همین دلیل، یهوه الوهیم از دندهٔ او حوا را خلق می‌کند. خدا به آدم و حوا اجازه داده بود که از میوهٔ تمامی درختان باغ بخورند، به جز میوهٔ درخت معرفت، زیرا به آن‌ها هشدار داده بود که خوردن از آن میوه می‌تواند به مرگشان منجر شود. سپس، مار به حوا می‌گوید که خوردن از میوهٔ آن درخت باعث مرگشان نخواهد شد، بلکه چشمانشان را باز کرده و آن‌ها را مانند یهوه الوهیم به نیک و بد آگاه خواهد کرد.