دانشنامه اسلامی
«تنبیه» یعنی آگاه کردن، اعلام و اخطار، و «استفهام تنبیهی» -از اقسام استفهام مجازی - به این معنا است که گوینده برای آگاهی مخاطب، کلام خود را به صورت سؤال می آورد؛
مثال
مانند:۱. (الم تر الی الذی حآج ابراهیم فی ربه ان آتاه الله الملک...)؛ "آیا از (حال) آن کس که چون خدا به او پادشاهی داده بود (و بدان می نازید، و) در باره پروردگار خود با ابراهیم محاجه (می ) کرد، خبر نیافتی؟ ". ۲. (الم تر الی ربک کیف مد الظل...)؛ "آیا ندیده ای که پروردگارت چگونه سایه را گسترده است". این آیات به معنای امر است؛ یعنی «انظر» (نگاه کن).