استطاعه فی الحقی

لغت نامه دهخدا

( استطاعة فی الحقی••• ) استطاعة فی الحقیقة. [ اِ ت ِ ع َ ت ُ فِل ْ ح َ قی ق َ ] ( ع اِ مرکب ) ( الَ... ) قدرت تامه ای که با آن صدور فعل واجب آیدو بنابرین مقارن با فعل نباشد. ( تعریفات جرجانی ).

جمله سازی با استطاعه فی الحقی

میان زمره خوبان تو حجت الحقی ز بهر منکر آن حجتست برهان تیغ
بدرالدجی شمس الحقی در کار دادم رونقی زان پس که بودم بیدقی بنمود فرزینم همی
شمس الحقی که نورش بر آینه‌ست تابان در جنبش این و آن را دیوار می‌نماید