ارای حنفیه

[ویکی فقه] آرای حنفیه. حنفیّه آرا و آموزه های کلامی است.
ابوحنیفه اگرچه بیش تر در مقام فقیهی صاحب مکتب شناخته شده، دارای اندیشه ها و آرای کلامی نیز بوده است که شاگردانش از وی روایت کرده اند.
محمد ابوزهره، تاریخ المذاهب الاسلامیة، ج۲، ص۱۳۰ـ۱۴۳، قاهره (۱۹۷۶).
ابوحنیفه از فعالان محافل علمی و اعتقادی کوفه بوده و در فرصتهای گوناگون با صاحبان اندیشه های مختلف به مناظره می پرداخته است. او به بصره، دیگر مرکز عمده علمی عراق در آن زمان، نیز سفر کرده و با گروه های اعتقادی متمرکز در آن سامان به مناظره پرداخته، که مناظره او با خوارج اِباضیه و صُفْریه از آن جمله است.
خطیب بغدادی، تاریخ بغدادی، ج۱۵، ص۴۵۷.
مهم ترین رساله هایی که از وی روایت شده و به مثابه مهم ترین اعتقادنامه های حنفیان و منبع کلامی آنان مورد توجه بوده این رساله هاست:
← العالم و المتعلم
...

💡 پس از مرگ محمد بن حنفیه، اکثریت کیسانیه، امامت ابوهاشم حنفیه، فرزندِ بزرگِ محمد حنفیه را پذیرفتند و هاشمیه لقب گرفتند.

💡 در نهایت مختار بعد از سه سال، دوباره به کوفه بازگشت و با این ادعا که از طرف محمد حنفیه مسئول قیام شده‌است شیعیان را به بیعت با خود دعوت کرد و یک نامه کتبی از محمد حنفیه نشان یارانش داد.

💡 محمد حنفیه با وی نیامد و به حسین مکرراً تذکر داد که قبل از اینکه از بیعت اهل عراق با خودش مطمئن نشود، به آنجا نرود.

💡 حسن وصیّت کرده‌بود که درصورت مخالفت دیگران، می‌تواند در بقیع دفن شود. ابوهریره و محمد حنفیه و دیگران، حسین را متقاعد کردند که بهترین کار دفن حسن در بقیع در کنار مادرش است. نماز میت را سعید بن عاص برپا داشت.

💡 روایتی دیگر نیز توسط مسعودی، ابن سعد، دینوری و برخی دیگر حاکی از آن است که حسین و محمد حنفیه و عبدالله بن جعفر از حسن خواستند که بگذارد آن‌ها نیز انتقامشان را از وی بگیرند.

💡 رسید. او سپس برای زیارت مزار شیخ احمد یسوی (د ۵۶۲ ه) که از اعقاب امام زاده محمد حنفیه