ابن رجب زین الدین ابوالفرج عبدالرحمان بن احمد سلامی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ رَجَب، ابوالفرج عبدالرحمان بن احمد بن عبدالرحمان سلامی، ملقب به زین الدین وجمال الدین (۷۳۶- ۷۹۵ق /۱۳۳۶-۱۳۹۳م )، فقیه، محدث، مقری و واعظ حنبلی است.
ابن رجب به ابن نقیب نیز ملقب بوده است.
حاجی خلیفه، کشف، ج۱، ص۵۵۹.
(۱) احمد ابن حجر، انباء الغمر، به کوشش محمد عبدالمجید، حیدرآباد دکن، ۱۳۸۹ق /۱۹۶۹م.(۲) احمد ابن حجر، الدرر الکامنة، به کوشش عبدالوهاب البخاری، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۴ق /۱۹۷۴م.(۳) عبدالرحمان ابن رجب، الذیل علی طبقات الحنابلة، به کوشش هانری لائوست و سامی الدهان، دمشق، ۱۳۷۰ق / ۱۹۵۱م.(۴) عبدالفتاح ابوغدة، «حول ذیل طبقات الحنابلة»، مجلة المجمع العلمی العربی، دمشق، س ۲۹.(۵) شم ۱، ۱۳۷۳ق /۱۹۵۴م.(۶) عبدالحی ابن عماد، شذرات الذهب، قاهره، ۱۳۵۱ق.(۷) تیموریه، فهرست.(۸) عبدالله جبوری، فهرس مخطوطات حسن الانکرلی، نجف، ۱۳۸۷ق /۱۹۶۷م.(۹) حاجی خلیفه، کشف.(۱۰) سید، خطی.(۱۱) محمد اسعد طلس، الکشاف عن مخطوطات خزائن کتب الاوقاف، بغداد، ۱۳۷۲ق /۱۹۵۳م.(۱۲) ظاهریه، خطی (تاریخ ).(۱۳) عبدالحی کتانی، فهرس الفهارس، فاس، ۱۳۷۴ق.(۱۴) لائوست، هانری و سامی الدهان، مقدمه بر الذیل (نک: ابن رجب در همین مآخذ).(۱۵) مرعشی، خطی.(۱۶) عبدالقاهر نعیمی، الدارس فی تاریخ المدارس، به کوشش جعفر الحسینی، دمشق، ۱۳۶۷ق /۱۹۴۸م.

جمله سازی با ابن رجب زین الدین ابوالفرج عبدالرحمان بن احمد سلامی

15 - تلبيس ابليس، تأ ليف: جمال الدين ابوالفرج عبدالرحمان بن الجوزى البغدادى.او در مذهب، حنبلى بود (متوفاى 597 در بغداد).
ابوالفرج در اغانى مى نويسد كه مروان به نزد عبدالله بن عمر رفت و گفت: اى ابو عبدالرحمان ! مى بينى كه مردم عليه ما شوريده اند. پس تو اهل و عيال ما را در پناه خود بگير. فرزند عمر پاسخ داد: من نه كارى به كار شما دارم و نه به اينان.
209- ابوالفرج جوزى، عبدالرحمان بن على بن محمد البكرى حنبلى، واعظ و محدثو مفسر بوده است. او كتابى دارد در رد بر عبدالمغيث بن زهير حنبلى كه كتابى درفضايل يزيد نوشته است. ابن جوزى در سال 597 ق در بغداد درگذشت.