گوشه کنایه

گوشه کنایه به معنای سخن طعن‌آمیز یا حرف گوشه‌دار است که به نوعی به صورت غیرمستقیم و با تعریض به شخص یا موضوعی اشاره می‌کند. این اصطلاح به بیان‌هایی اطلاق می‌شود که به طور غیرمستقیم و با زیرکی، به انتقاد یا طعنه به فرد یا موضوعی خاص می‌پردازند. به عبارت دیگر، گوشه کنایه نوعی بیان است که به جای بیان مستقیم انتقاد یا نظر، به صورت غیرمستقیم و با استفاده از کنایه و اشاره، به موضوع مورد نظر پرداخته می‌شود. این نوع سخن می‌تواند در محاورات روزمره، ادبیات، شعر و دیگر اشکال بیان به کار رود و معمولاً به منظور ایجاد تأثیر بیشتر یا ابراز نارضایتی به کار می‌رود.

لغت نامه دهخدا

گوشه کنایه. [ ش َ / ش ِ ک ِ ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) کنایه. تعریض. حرفهای گوشه دار. سخنان طعن آمیز.
- گوشه کنایه زدن؛ کنایه زدن. با اشاره گفتن. به طعن گفتن.

فرهنگ فارسی

( اسم ) سخن طعن آمیز حرف گوشه دار تعریض.