معنی نبطه | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

( نبطة ) نبطة. [ ن ُ طَ ] ( ع اِ ) آب که نخستین از قعر چاه برآید. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). اولین آبی که از چاه برآید. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). نَبَط. رجوع به نبط شود. || سپیدی بغل و شکم اسب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). سپیدی در شکم اسب و هر جنبنده ای. ( از معجم متن اللغة ). نبط. رجوع به نَبَط شود.