متودی

لغت نامه دهخدا

متودی ٔ. [ م ُ ت َ وَدْ دِءْ ] ( ع ص ) آن که منقطع گردد و پنهان شود اخبار بروی. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). خبر پوشیده و پنهان و ضبط کرده شده. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تودؤ شود.

جمله سازی با متودی

قومیت دقیق دو برادر نامشخص است. بحث‌هایی پیرامون اسلاو یا یونانی بیزانسی بودن آنها وجود دارد. پدر آنها در چهارده سالگی سیریل درگذشت و وزیر قدرتمندی به نام تئوکتیستوس مراقبت از آنها را به عهده گرفت. سیریل در دانشگاهی که مسئولیت آن به عهده تئوکتیستوس و بارداس بود، درس خواند و مدتی نیز کشیش بود. برادرش متودی تا سال ۸۶۷ یا ۸۶۸ شماس بود.
میخائیل سوم (امپراتور بیزانس) و فوتیوس اول (اسقف اعظم قسطنطنیه) در حدود سال ۸۶۰ سیریل را برای سفری تبلیغی به سوی خزرها اعزام کردند. آنان تقاضا کرده بودند دانشمندی برای بحث با یهودیان و مسلمانان برایشان فرستاده شود. ادعا شده است که متودی نیز او را در این سفر همراهی کرده‌است؛ ولی ممکن است این مطلب بعدها افزوده شده‌باشد.
با وجود ارسال نامه‌ای برای تحت تأثیر قرار دادن پاپ، رم از متودی حمایت کرد و اسقفی برای بازگرداندن او و تنبیه دشمنانش فرستاد. پس از آن نمایندگانی از دو گروه به رم احضار شدند. در سال ۸۷۳ پاپ ژان هشتم آزادی متودی را قطعی کرد، ولی از او خواست استفاده از زبان اسلاوی را متوقف کند.
دو برادر در سالونیک (یونان کنونی) زاده شدند. سیریل (زاده حدود ۸۲۷ تا ۸۲۸) برادر کوچکتر بود که در زمان تولد، کنستانتین نام داشت؛ ولی اندکی پیش از مرگ، هنگام رسیدن به مقام راهبی در رم نام سیریل به او اعطا شد. متودی (زاده حدود ۸۱۵ تا ۸۲۰) در زمان تولد، میکائیل نام گرفت و نام متودی پس از رسیدن به مقام راهبی در میسیا به او داده شد.