خفتنگه

لغت نامه دهخدا

خفتنگه. [ خ ُ ت َ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) خفتنگاه. جای خفتن:
زهی خفتنگه نرمش زهی خارشگه تنگش.سوزنی.هنرمند یوسف چراغ زمن
بیامد بخفتنگه خویشتن.؟

فرهنگ فارسی

خفتنگاه جای خفتن

جمله سازی با خفتنگه

عهد و پیمان‌ها بشد ستوار و نادر بامداد پای هشیاری در آن خفتنگه مستان نهاد
در عهد همایون وی آرامگه شیر خفتنگه آهو بره شد در طرف شام
وآورد ز چرخشت سوی خفتنگه‌شان بر روی فرو بست ز هر بیهده رهشان