لغت نامه دهخدا خفتنگه. [ خ ُ ت َ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) خفتنگاه. جای خفتن: زهی خفتنگه نرمش زهی خارشگه تنگش.سوزنی.هنرمند یوسف چراغ زمن بیامد بخفتنگه خویشتن.؟
جمله سازی با خفتنگه عهد و پیمانها بشد ستوار و نادر بامداد پای هشیاری در آن خفتنگه مستان نهاد در عهد همایون وی آرامگه شیر خفتنگه آهو بره شد در طرف شام وآورد ز چرخشت سوی خفتنگهشان بر روی فرو بست ز هر بیهده رهشان