دشتبی

لغت نامه دهخدا

دشتبی. [ دَ ت َ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) مخفف دشت آبی است و مقصود از دشت آبی زمینهایی است که با میاه انهار و قنوات زراعت و سیراب شود و دیمی نباشد.
دشتبی. [ دَ ت َ ] ( اِخ ) سابقاً روستایی ( بلوک و ناحیه ای ) بوده است معتبر بین ری و همدان،که بعدها شهر قزوین را در آن احداث کردند. و اینک دشتبی دهستانی است در مجاورت دهستان بشاریات بجنوب و جنوب غربی شهر. در کتاب المآثر و الآثار ( عهد ناصرالدین شاه ) آمده که الکای دشتبی از نه بلوک قزوین تشکیل شده. دَشْتْوَه. و رجوع به دشت آبی و دستبی شود.

فرهنگ فارسی

روستایی بود معتبر بین ری و همدان که بعدها شهر قزوین را در آن احداث کردند. در کتاب الماثر و الاثار ( عهد ناصر الدین شاه ) آمده که الکای دشتبی از نه بلوک قزوین تشکیل شده.
مخفف دشت آبی است و مقصود از دشت آبی زمینهایی است که بامیاه انهار و قنوات زراعت و سیراب شود و دیمی نباشد.

جمله سازی با دشتبی

در خصوص اینکه چه زمان و توسط چه کسی ناحیه قزوین به شهرستانی مستقل تبدیل شد ۳ روایت مطرح شده‌است ولی همه تاریخ نویسان متفق‌القولند که ایجاد ناحیه مستقل قزوین در قرن سوم هجری اتفاق افتاده‌است. روایت اول چنین است که فردی به نام «حنظله بن مالک» کوشید تا بخش‌هایی از دشتبی که جزو قلمرو ری بود و بخشی از آن که جزو همدان بود را یکی کرده و به اتفاق دژ قزوین، شهرستان قزوین را ایجاد کند. روایت دوم از زبان امام رافعی بدین گونه است که فردی به نام «حسین بن عبدالله بن سیار عبدی» در دوران هارون الرشید با افزودن بخش‌های «نساء»، «سلقانرود»، «خرقان» و «دشتبی» شهرستان قزوین را ایجاد کرد. همچنین مؤلف تاریخ قم یکی ساختن مناطق دشتبی ری و همدان را منتسب به «موسی بن بقا» می‌داند و می‌نویسد: