خلف بن حمّاد، یکی از راویان مشهور شیعه در قرن دوم و سوم هجری است و از اصحاب نزدیک به امام کاظم (ع) محسوب می‌شود. وی اهل کوفه بوده و به لقب «اسدی» نیز شناخته می‌شود. رجالیان شیعه، به جز ابن غضائری، او را توثیق کرده و به اعتبار او اذعان دارند. خلف بن حمّاد در کتب اربعۀ شیعه، در اسناد نزدیک به 80 روایت ذکر شده که نشان‌دهندۀ نقش و اهمیت وی در نقل احادیث مذهبی می‌باشد. این تعداد روایت نشان می‌دهد که او به عنوان یک راوی قابل اعتماد در میان شیعه شناخته می‌شده است. نجاشی، از علمای بزرگ شیعه، خلف را در زمره راویان امام کاظم (ع) معرفی کرده است. همچنین، روایت‌هایی به صورت غیرمستقیم از امام صادق (ع) نیز از او نقل شده است. این موضوع نشان‌دهندۀ ارتباط عمیق و نزدیکی است که خلف با اهل بیت (ع) داشته و اهمیت او در انتقال معارف اسلامی را روشن می‌سازد. لازم به ذکر است که خلف بن حمّاد با ابوصالح خلف بن حماد کشی که از دیگر راویان بوده، متفاوت است و ابوعمرو محمد بن عمر کشی نیز روایت‌های زیادی از او نقل کرده است. این تفکیک در شناخت بهتر راویان و احادیث می‌تواند به درک عمیق‌تری از منابع اسلامی کمک کند.
خلف بن حماد
دانشنامه اسلامی
خلف اهل کوفه و به اسدی مشهور بود. وی غیر از ابوصالح خلف بن حماد کشی است که ابوعمرو محمد بن عمر کشی فراوان از او نقل کرده است.
نجاشی خلف را از راویان امام کاظم (ع) برشمرده، هرچند روایتی بی واسطه از امام صادق (ع) از وی نقل شده است.
جمله سازی با خلف بن حماد
و در تفسير عياشى از خلف بن حماد از مردى از امام صادق (عليه السلام ) روايت كرده كه فرمود: خداوند در كتابش مى فرمايد: (و لو كنت اعلم الغيب لاستكثرت من الخير و ما مسنىالسوء) و مقصود از (سوء)، فقر است.
