عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم» که به فارسی به معنی «به نام خداوند بخشنده مهربان» ترجمه می‌شود، یک جمله بسیار مهم و مقدس در دین اسلام است. این عبارت به طور خاص در آغاز بسیاری از متون، دعاها، و سوره‌های قرآن کریم ذکر می‌شود.
توضیحات اجزای عبارت
بسم: به معنای «به نام» است. این کلمه اشاره به شروع چیزی با نام خداوند دارد.
الله: این کلمه به معنای «خدا» است و در زبان عربی به عنوان نام خاص خداوند متعال استفاده می‌شود. در اسلام، این نام به تنها خداوند یگانه و بی‌همتا اطلاق می‌شود.
الرحمن: به معنای «بخشنده» است. این صفت به خداوند اشاره دارد که رحمت و بخشش او شامل همه موجودات و بندگانش می‌شود، بدون توجه به ایمان یا کفر آنها.
الرحیم: به معنای «مهربان» است. این صفت به رحمت خاص و ویژه خداوند نسبت به مومنان اشاره دارد، که در زندگی و آخرت به آنها کمک و یاری می‌کند.
اهمیت عبارت
آغاز هر کار: مسلمانان معمولاً این عبارت را در آغاز هر کار مهمی به کار می‌برند تا خود را به خداوند متصل کنند و از برکت و رحمت او بهره‌مند شوند.
نشانه تواضع: با گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم»، فرد به این نکته اشاره می‌کند که همه چیز با یاری و مدد خداوند آغاز می‌شود و هیچ چیزی بدون اراده او ممکن نیست.
مقدس و محترم: این عبارت به عنوان یک ذکر مقدس در دین اسلام شناخته می‌شود و در بسیاری از دعاها و اذکار دیگر نیز به کار می‌رود.
