کلمه‌ی بخشودنی به چیزی اطلاق می‌شود که قابل گذشت، آمرزش یا بخشش باشد. در معنای اخلاقی و دینی، اعمال یا خطاهایی که بخشوده می‌شوند، آثار منفی آن‌ها از بین رفته و فرد فرصت جبران و اصلاح دارد. بخشودنی بودن نشان‌دهنده امکان جبران و رفع خطا است و انسان را به سوی تغییر و بهبود رفتار هدایت می‌کند.
در متون دینی، بسیاری از گناهان و خطاها، به شرط توبه و اصلاح، بخشودنی محسوب می‌شوند. این مفهوم بیانگر رحمت و مهربانی خداوند است که خطاهای انسان را می‌پذیرد و به او فرصت بازگشت می‌دهد. همچنین آموزه‌های دینی افراد را تشویق می‌کند تا خود نیز خطاهای دیگران را ببخشند و روابط انسانی را اصلاح کنند.
این اعمال نه تنها جنبه فردی دارند، بلکه اثر اجتماعی نیز دارند و باعث کاهش تنش و بهبود روابط میان انسان‌ها می‌شوند. شناخت امور بخشودنی باعث افزایش امید و مسئولیت‌پذیری در زندگی فردی و اجتماعی می‌شود و انگیزه‌ای برای تلاش در مسیر اخلاقی و انسانی فراهم می‌آورد.
