محمد محمدی‌نیک، معروف به ری‌شهری، در آبان‌ماه سال ۱۳۲۵ هجری شمسی در شهر ری و در خانواده‌ای متدیّن دیده به جهان گشود. وی پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در سال ۱۳۳۹، وارد حوزه علمیه شهر ری شد و در سال ۱۳۴۰ برای ادامه تحصیلات حوزوی به قم مهاجرت کرد. او تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی، مدارج علمی و تدریس را در حوزه علمیه قم سپری نمود و دروس سطح عالی را نزد استادان بزرگی همچون آیات عظام: میرزا علی مشکینی، شیخ محمد فاضل لنکرانی، سید محمدباقر طباطبایی، شیخ محمدعلی اراکی، شیخ حسین وحید خراسانی، شیخ جواد تبریزی، سید محمدرضا گلپایگانی و شیخ مرتضی حائری فراگرفت.
در جریان وقایع پانزدهم خرداد سال ۱۳۴۲، وی با اندیشه‌ها و آرمان‌های امام خمینی(ره) آشنا شد و به مبارزه علیه رژیم پهلوی پیوست. این فعالیت‌ها موجب شد در تیرماه ۱۳۴۴ توسط ساواک مشهد دستگیر و به زندان محکوم شود. او در سال ۱۳۴۵ با عدم حضور در دادگاه تجدید نظر ساواک، به نجف اشرف عزیمت کرد. یک سال بعد، به ایران بازگشت و در حوزه علمیه مشهد به تحصیل ادامه داد که این بار نیز تحت تعقیب ساواک قرار گرفت و در نهایت، دادگاه تجدید نظر مجدداً وی را به حبس محکوم کرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در نیمه دوم سال ۱۳۵۸ به ریاست دادگاه انقلاب ارتش منصوب گردید. از مهم‌ترین مسئولیت‌های وی می‌توان به تصدی مناصبی چون حاکم شرع دادگاه‌های انقلاب اسلامی، ریاست دادگاه انقلاب ارتش، وزیر اطلاعات، دادستان کل کشور، دادستان ویژه روحانیت، تولیت آستان حضرت عبدالعظیم(ع)، نمایندگی مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری، نمایندگی ولی‌فقیه و سرپرستی حجاج ایرانی اشاره کرد. وی در حال حاضر، ریاست مؤسسه فرهنگی دارالحدیث را بر عهده دارد.
