فانبتنا

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه: 
ف (۲۹۹۹ بار)نا (۱۱۸۲ بار)نبت (۲۶ بار)
ممکن است منظور از «انبات» (رویاندن) در اینجا معنای وسیعی باشد که همه مخلوقاتی را که خداوند در زمین ایجاد کرده است، فرا گیرد. «انبات» و رویانیدن، در مورد انسان، به خاطر آن است که اوّلاً: آفرینش نخستین انسان از خاک است. ثانیاً: تمام مواد غذایی که انسان می خورد و به کمک آن رشد و نمو می کند از زمین است; یا مستقیماً مانند سبزی ها و دانه های غذایی و میوه ها، و یا به طور غیر مستقیم مانند گوشت حیوانات. ثالثاً: شباهت زیادی در میان انسان و گیاه وجود دارد، و بسیاری از قوانینی که حاکم بر تغذیه، تولید مثل، رشد و نمو گیاهان است بر انسان نیز حکم فرما است. این تعبیر، در مورد انسان بسیار پر معناست و نشان می دهد که کار خداوند در مسأله هدایت فقط کار یک معلم و استاد نیست; بلکه همچون کار یک باغبان است که بذرهای گیاهان را در محیط مساعد قرار می دهد، تا استعدادهای نهفته آنها شکوفا گردد.
نبت و نبات مصدراند و نیز هرچه از زمین روید اعم از درخت و علف، نبات و نبت خوانده می‏شود. سرزمین پاک گیاهش بادن خدا می‏روید... چنانکه می‏بینیم نبات در درختان نیز بکار رفته است. *. در لغت آمده «نَبَتَ الْاِنْسانُ نَباتاً: نَمی شَبابُهُ» یعنی جوانیش رویید و جوان شد و نیز آمده:«أَنْبَتَ الْغُلامُ: بَلَغَ مَبْلَغَ الرِجالِ» معنی آیه: خدا او را قبول کرد قبول نیک و او را تربیت کرد تربیت نیک. بعضی گفته‏اند تقدیر آن «فَأَنْبَتَها اِنْباتاً فَنَبَتْ نَباتاً حَسَناً» است و به قول بعضی مصدر مجرد به جای مصدر مزید آمده است. *. این آیه نیز مانند آیه سابق است و می‏رساند که بشر جزء نباتات و روییدنیهااست و مانند آنها نمو و رشد می‏کند به نظر بعضی‏ها «نَباتاً» حال است.