جان بجانان سپر

لغت نامه دهخدا

جان بجانان سپردن. [ ب ِ س ِ پ ُ دَ ] ( مص مرکب ) جان سپردن. مردن. جان را بجان آفرین تسلیم کردن.

جمله سازی با جان بجانان سپر

جان بجانان ده و از مرگ میندیش حسین خود ترا عاقبت کار همین خواهد بود
جان بجانان گر دهد ابن یمین عیبش مکن کار عشاقست جان در عشق جانان باختن
جان بجانان دادن آمد کیش شان سهم نافع شهد نافع پیش شان
جان بجانان واصل آمد هست تن فرسنگ راه کوهیا برخیز از ره در میان حایل مباش
جان بجانان واصل مطلق بدی گر نبودی در میان مانع رقیب
جان بجانان زنده جاوید گشت تا ز قید خود بکلی شد فنا