کهن پیشه

لغت نامه دهخدا

کهن پیشه. [ک ُ هَم ْ / هُم ْ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) کهنه کار. آنکه مدتی دراز به حرفه ای اشتغال ورزیده باشد:
در این پیشه چون پیشوای نوی
کهن پیشگان را مکن پیروی.نظامی.

فرهنگ فارسی

کهنه کار ٠ آنکه مدتی دراز به حرف. اشتغال ورزد ٠

جمله سازی با کهن پیشه

طایفه پشه‌ای یکی از اقوام اصلی یازده‌گانه آریانا کهن و دارای زبانی به نام پشه‌ای است. واژه پشه‌ای شکل تحول یافته یک نام خیلی قدیمی حدود دو هزار و پانصد ساله است که در ادوار مختلف به نام‌های بها شه، بهشه پیشه چه، پیشاچی، پشاوی، پاشایی، پشه یی، پشیی، پشئی و پشه‌ای ثبت گردیده. تاکنون در مورد وجه تسمیه پشه‌ای نظریه‌هایی مطرح شده است:
از یار کهن نمی کنی یاد این پیشه نو مبارکت باد