دانشنامه اسلامی
پدرش، محمدخان قشقایی اصفهانی درّه شوری، مردی عالم و صاحب کمال و از خان های دره شور، از ایل قشقایی بود. مادرش نیز از خان زادگان سمیرم اصفهان و از ساکنان دهاقان بود و به همین سبب، مردم اصفهان، جهانگیرخان را دهاقانی نامیده اند.
وی خواندن و نوشتن را در زادگاهش فراگرفت. شوق تحصیل در وی موجب شد تا پدرش معلمی برای او بگیرد.
وی تا حدود چهل سالگی، همانند پدرش، به زندگی عشایری و دامداری و کشاورزی مشغول بود. در سواری و تیراندازی مهارتی چشمگیر داشت و به موسیقی علاقه مند بود و گاه تار می نواخت.
حدوداً چهل ساله بود که روزی برای فروش محصولات و خرید مایحتاج سالانه ایل و تعمیر تار، به بازار اصفهان رفت و با مشاهده مدرسه صدر، مجذوب شکوه معنوی مدرسه و علمای آن گشت. شخصی، که احتمالاً همای شیرازی (جدّ جلال الدین همایی) بود، با مشاهده علاقه او به مدرسه صدر او را به تهذیب نفس و تحصیل علم و معرفت دعوت کرد. وی تحت تأثیر سخنان او، تحصیل علم را بر امور دیگر ترجیح داد و با راهنمایی او، حجره ای در یکی از مدارس علمیه اصفهان گرفت و تا پایان عمر در آن شهر ماند.
وی با اینکه در میانسالی به کسب علم روی آورده بود، با استعداد، شوق و همتی عالی، به فراگیری علوم نزد مشایخ آن روز اصفهان پرداخت و چندی نگذشت که از مدرّسان علوم عقلی و نقلی گردید.