[ویکی فقه] طبقه مفسران اصحاب ائمه علیه السّلام به اسامی مفسران از میان اصحاب ائمه علیه السّلام اطلاق می شود. معروف ترین یاران ائمه علیه السّلام که به تفسیر یا تالیف در زمینه قرآن کریم شهرت دارند عبارتند از: ← ابوحمزه ثمالی (متوفای ۱۵۰ق) در برخی منابع مانند الذریعة، تاسیس الشیعة و طبقات المفسرین نام جمعی دیگر از اصحاب ائمه علیه السّلام مانند: وهیب بن حفص، عبدالله بن صلت (حباب)، احمد بن صبح، علی بن مهزیار، علی بن فضال، عیسی جلودی، حسن بن خالد برقی و احمد بن محمد سیاری در زمره مؤلفان تفسیر قرآن و یا مفسران آمده است.
جمله سازی با طبقه مفسران اصحاب ائمه
مى گويم: رواياتى كه در اين خصوص وارد شده بيش از آن است كه به شمارش در آيد.و بعضى از اصحاب پيامبر صلى اللّه عليه و آله كه و اصحاب ائمه اطهار عليهمالسلام از اصحاب اسرار هستند مانند سلمان فارسى، اويس قرنى،كميل بن زياد نخعى، ميثم تمار كوفى، رشيد هجرى و جابر جعفى - رضوان اللّه تعالىعليهم اجمعين - (26)
محمد بن مسلم ثقفی کوفی از اصحاب محمد باقر و جعفر صادق و از راویان حدیث بود که به جهت وثاقت جزو اصحاب اجماع محسوب میشود. وی از اهالی کوفه بود که اصالتش به طائف برمیگشت. در اواخر سده نخست و نیمه اول سده دوم هجری می زیست. خود میگوید سی هزار حدیث از محمد باقر و شانزده هزار حدیث از جعفر صادق شنیده است و جزو فقیهترین اصحاب ائمه در زمان خود بودهاست.
مبارزات سياسى شيعه به صورت زيرزمينى و تشكيلاتى به رهبرى ياران ائمه عليهمالسلام استمرار داشت، و ((دعاة )) (822) شيعه در جذب نيرو و آگاه نمودن مردم نقشفعال بر عهده داشتند. اسامى (دعاة ) در دفاتر خاصى نزد برخى از اصحاب ائمه عليهمالسلام نگهدارى مى شد و حتى از ديوار نويسى براى احياى شعارهاى انقلابى استفاده مىكردند.(823)
اين كتابها كه اصول ناميده شده اند به وسيله اصحاب ائمه اهل بيت (ع ) و در عصر آنان تدوين شده است. اصل در اصطلاح محدثين مكتب اهل بيت (ع ) به كتابى گفته مى شود كه مصنف در آن، احاديثى را گرد آورده است كه خودش آنها را بى واسطه از معصوم شنيده، و يا از راوى اى آورده كه او از معصوم - عليه السلام - روايت كرده است. و در اصل حديثى وجود ندارد كه از كتابى نقل شده باشد.
همچنين فهرستهايى براى ثبت و ضبط مجموعه تاءليفات اصحاب ائمه عليهم السلامتهيه گرديد و متون فقهى گوناگونى آماده شد. و مرحله فقه استدلالى نيز آغازگرديد. شيوه استنباط و فقاهت نيز كم كم شكل روشن خود را يافت. و تعدادى از مراكزعلمى، آموزشى و تحقيقى تاءسيس گرديد.
اين گونه بود كه اصحاب ائمه اهل بيت (ع ) شنيده هاى خود را از ايشان در كتابى مستقل تدوين مى نمودند. تعداد اين قبيل كتابها به هزاران جلد بالغ مى گرديد كه ما شرح و توضيح درباره آنها در فهرست نجاشى و شيخ طوسى مى توانيم ببينيم، كه هر كدام با سندى كه مخصوص به خودشان است، از آن كتابها نام برده اند.