شکل دوم شرطی، به‌عنوان یکی از اقسام قیاس اقترانی شرطی، در زمره‌ی دومین شکل از اشکال اربعه‌ی قیاس قرار می‌گیرد. قیاس اقترانی شرطی خود نوعی از قیاس است که دست‌کم یکی از دو مقدمه‌ی آن، قضیه‌ای شرطی (اعم از متصل یا منفصل) می‌باشد. این نوع قیاس، بر پایه‌ی ماهیت مقدمات، به سه گونه‌ی اصلی تقسیم می‌شود: قیاس مرکب از حملی و شرطی (که در آن صغرا حملی و کبرا شرطی است)، قیاس مرکب از شرطی و حملی (که در آن صغرا شرطی و کبرا حملی است) و قیاس مرکب از دو شرطی. هر یک از این اقسام نیز با توجه به جایگاه حد وسط (جزء مکرر) و نیز نوع قضیه‌ی شرطی، دارای تقسیمات فرعی بیشتری هستند.
در قیاس اقترانی شرطی، نقش اجزای قضیه‌ی شرطی مشابه نقش موضوع و محمول در قضایای حملی است؛ بدین‌ترتیب که مقدم در شرطیه معادل موضوع و تالی معادل محمول در نظر گرفته می‌شود. حد وسط در این قیاس، همان جزء مکرر (بخش مشترک بین دو مقدمه) است. جزء غیرمکرر موجود در صغرا، نقش حد اصغر و جزء غیرمکرر موجود در کبرا، نقش حد اکبر را ایفا می‌کند. نتیجه‌ی قیاس از طریق حذف جزء مکرر و پیوند دادن دو جزء غیرمکرر باقی‌مانده از صغرا و کبرا به دست می‌آید.
شکل‌های چهارگانه‌ی قیاس اقترانی شرطی با توجه به موقعیت حد وسط (جزء مکرر) در مقدمات تعریف می‌شوند. در شکل دوم شرطی، جزء مکرر در هر دو مقدمه، در جایگاه تالی واقع شده است. این جایگاه، در تقابل با شکل اول (که جزء مکرر در صغرا تالی و در کبرا مقدم است)، شکل سوم (که جزء مکرر در هر دو مقدمه مقدم است) و شکل چهارم (که جزء مکرر در صغرا مقدم و در کبرا تالی است) قرار می‌گیرد. بنابراین، شکل دوم با تکرار تالی در هر دو مقدمه مشخص می‌شود.
