خط بالیدن

نهال زندگی بالیدنی وحشت‌کمین دارد نفس‌گر ریشه پیدا می‌کند ننگ از زمین دارد

بود بر جسم زار واعظ از صد خلعت زیبا ز لطف او به خود بالیدنی یک پیرهن خوش‌تر

دماغ فرصت این مقدار بالیدن نمی‌خواهد به‌گردون برده‌است از یک‌نفس سحر سحرخندت

خیالش در نظر خمیازهٔ بالیدنی دارد ز حشر ناله میترسم قیامت‌ کرده اندازی

به دل چون داغ روغن دم‌به‌دم پس می‌رود داغم چه سازم، کوکب بخت مرا بالیدن این باشد