تذکیه در فقه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تذکیه، اصطلاحی در فقه می باشد.
برای این واژه و هم خانواده های آن معانی متعددی ذکر شده است، از جمله بر افروختن آتش یا جنگ، ذبح کردن، سرعت فهم داشتن، منتشر شدن بوی چیزی، کامل شدن قوای جسمانی و تجربه بسیار اندوختن.
ریشه قرآنی
اصطلاح تذکیه ریشه قرآنی دارد.در آیه سوم سوره مائده، پس از حکم به حرمت حیواناتی که به انحای گوناگون مرده اند، موارد تذکیه شده استثنا گردیده است.
کاربرد در احادیث
در احادیث نیز واژه ذکاة (اسم مصدر از همین ریشه) بسیار به کار رفته است.
حقیقت تذکیه
...

جمله سازی با تذکیه در فقه

مساءله حكمين و شرايط آنها و دايره نفوذ حكم و داورى آنها درباره دو همسر در فقه اسلامىمشروحا بيان شده است از جمله اينكه: دو حكم بايد بالغ وعاقل و عادل و نسبت به كار خود بصير و بينا باشند.
عرض كردم: آقا! شما در فقه مجتهديد و من در طب، حركت شما به فتواى طبّى من حرام استو بايد خوابيده نماز بخوانيد.
مقام علمى مرحوم ((كاشف الغطاء)) در فقه به گونه اى بود كه از خودشنقل شده كه مى گفت: ((اگر همه كتب فقه را بشويند، من از حفظ از طهارت تا ديات (كهمتجاوز از پنجاه كتاب فقهى است ) را مى نويسم )).(278) اين فقيه نامدار با آن مقامبلند علمى اش، چنان
وکالت شخصی مالکان مشاع نظریه‌ای در فقه سیاسی شیعه در مورد نظام سیاسی مشروع در دوران غیبت امام معصوم است که توسط مهدی حائری یزدی بیان شده‌است. در این نظریه با واگذاری کامل حق حاکمیت به مردم، حکومت انتخابی با توجه به مالکیت و حاکمیت طبیعی انسان‌های هر جامعه بر اموال شخصی خود توجیه می‌شود.