بی سیرتی

صورتی چون قمر دمیده به‌شب سیرتی چون به شب گرفته قمر

صائب ز آفتاب سیه روزتر می شود خفاش سیرتی که به ظلمت برآمده

ای خضر سیرتی که همچو کلیم در معانی تو را ید بیضاست

خورشید سیرتی و عطارد فراستی جمشید مخبری و منوچهر منظری

آن است آدمی که در او حُسنِ سیرتی یا لطف صورتی‌ست، دگر حشو عالم است