[ویکی اهل البیت] آیه 43 سوره فرقان. أَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلًا آیا دیدی حال آن کس را که (از غرور) هوای نفسش را خدای خود ساخته؟ آیا تو حافظ و نگهبان او (از هلاکت) توانی شد؟ آیا کسی که هوای را معبود خود گرفته دیدی؟ آیا تو می توانی کارساز ونگهبان او باشی آیا آن کس که هوای خود را معبود خویش گرفته است دیدی؟ آیا ضامن او باشی؟ آیا آن کس را که هوای نفس را به خدایی گرفته بود دیدی؟ آیا تو ضامن او هستی؟ آیا دیدی کسی را که هوای نفسش را معبود خود برگزیده است؟! آیا تو می توانی او را هدایت کنی (یا به دفاع از او برخیزی)؟! Have you seen the one who takes as his god his own desire? Then would you be responsible for him? Seest thou such a one as taketh for his god his own passion (or impulse)? Couldst thou be a disposer of affairs for him?
جمله سازی با ایه 43 سوره فرقان
هنگامى كه پايه هاى اسلام در ميان اين قوم قوى و مستحكم شد پيامبر (صلى اللّه عليه وآله و سلّم ) ماموريت گسترده ترى يافت، و مامور انذار جهانيان شد، چنانكه در آيهاول سوره فرقان مى خوانيم: تبارك الذى نزل الفرقان على عبده ليكون للعالميننذيرا: جاويد و پر بركت است خداوندى كه قرآن را بر بنده اشنازل كرد تا همه جهانيان را انذار كند (و آيات فراوان ديگر).
در سوره فرقان، خداوند متعال اوصاف ((عبادالرّحمان )) را بيان مى كند از جمله اينكهمعبود ديگرى را با خدا نمى خوانند و انسانى را كه خداوند خونش را حرام شمرده، جز بهحق نمى كشند و زنا نمى كنند؛ سپس مى فرمايد:هر كس چنين كند، مجازات سختى خواهد ديد،عذاب او در قيامت، مضاعف مى گردد وهميشه با خوارى در آن خواهد ماند. از اين گروهافرادى استثنا مى شوند:
بنا بر اين محتواى آيه همچون آيه 1 - سوره فرقان است كه مى گويد: تبارك الذىنزل الفرقان على عبده ليكون للعالمين نذيرا: جاويد و پر بركت است خداوندى كهقرآن را بر بنده اش نازل كرد تا همه جهانيان را انذار كند.
در جنگ بدر چشم محمد به عقبه افتاد و گفت: روزی نماز میخواندم و به سجده رفته بودم که ناگاه عقبه آنچنان با لگد به گردنم کوبید که از شدت آن ضربه چشمانم داشت از حدقه بیرون میزد. در تفسیر المیزان ذیل آیه ۲۷ سوره فرقان به نقل از الدر المنثور آورده شده که: وی در جنگ بدر اسیر شد و به شیوه قتل صبر کشته گشت، ولی تا آن روز هیچکس را با شکنجه نکشته بودند.
محمد بخاری از قول عمر نقل میکند که وقتی عمر نسخه متفاوتی از سوره فرقان را میشنود، محمد به او میگوید که هر سوره هفت صورت جداگانه دارد.