اواء

اواء. [ اِ ] ( ع مص ) پناه و جای گرفتن بکسی. ( آنندراج ). جای گرفتن. ( منتهی الارب ). مأوی گرفتن. ( از المصادر زوزنی ).

💡 (۵۰) و ایشان را سخن نیکو و ستایش و آواء بلند دادیم.