انفاق در قران

قابل توجه اينكه: در آيه، از مال، تعبير به (ما آتاهم الله من فضله ) شده كه مفهومآن اين است مالك حقيقى، اموال و منابع در آمد، خدا است، و آنچه به هر كس داده شده ازفضل و كرم او است، بنابراين جاى اين نيست كه كسى از انفاق در راه مالك حقيقى،بخل بورزد!

زكات مالش را نمى دهد و از پرداخت صدقه و صله رحم و پذيرائى مهمان و انفاق در راهخدا مضايقه مى كند و تمامى درهاى خير را به روى خود مى بندد و بنابراينبخيل بر بهشت حرام است و آدم بخيل داخل بهشت نمى گردد.

درباره ثروتمندان زراندوزى كه با ديدن محروميّت هاى مردم، دست ازبخل خود برنداشته و همچنان به جمع و ذخيره كردنمال و ترك انفاق در راه خدا سرسختانه به زندگى حيوانى خود ادامه مى دهند، چنين مىخوانيم: يَومَ يُحمى عَلَيهَا فِى نارِ جَهَنَّمَ فَتُكوى بِها جِباهُهُم وَجُنُوبُهُم وَظُهورُهُم هذاما كَنَزتُم لاَنفُسِكُم (788) در قيامت همان سكّه هاى اندوخته شده در دنيا را داغ و برپيشانى و پهلو و كمر زراندوزان مى نهند و به آنها مى گويند: هَذا مَا كَنَزتُم اين همان سكّه ها و كنزهاى شماست كه بخل مى ورزيديد و انفاق نمى كرديد.

شك نيست كه انفاق در راه خدا براى تقرب به ذات پاك او است و مردم هنگامى كه ميخواهندبه سلاطين و شخصيتهاى بزرگ تقرب جويند، بهتريناموال خود را به عنوان تحفه و هديه براى آنها ميبرند، در حالى كه انسانهاى ضعيفى

و روايت ابن عباس را هم جهت تاءييد كلام خود اضافه كرده است كه مراد از صدقه مى دهم،صدقه واجب است الميزان: درباره معنى و انفقوا مما رزقناكم مى فرمايد:مراد، انفاق در راه خير است اعم از واجب، مانند زكات و كفارات و يا مستحب و در بحث روايىهمان روايتى كه مجمع البيان از ابن عباس نقل كرده بود، شاهد مطلب آورده است و روايتمذكوره را بخشى از مصاديق معنى آيه دانسته است. (196)

و ليـكـن سـيـاق و زمـيـنه آيات مورد بحث كه آيه (ان اللّه يحب الذين يقاتلون فى سبيلهصـفـا) در آن قـرار گـرفـتـه، و آيـه (يـا ايـهـا الذيـن امـنـواهـل ادلكـم على تجاره ) در آيات بعد از آن واقع شده، و همچنين آياتى نظير اينها كه درآن اسـت مـى فـهـمـانـد كـه گـويـا بـعـضـى از مـومـنـيـنقـبـل از جنگ وعده پايدارى داده بودند كه به هيچ وجه پشت به جنگ نكنند، و پا به فرارنـگذارند و يا از بيرون شدن براى جنگ تثاقل نورزند، و يا از انفاق در تهيه ابزار جنگبـراى خـود و ديـگـران مـضـايـقـه نـنـمـايـنـد، ولى در مـوقـععمل خلف وعده كرد ه اند.

38 - آرى شـمـا همان جمعيتى هستيد كه دعوت براى انفاق در راه خدا مى شويد و بعضى ازشـمـا بـخـل مـى ورزنـد، و هـر كـس بـخـل كـنـد نـسـبـت بـه خـودبـخـل كـرده اسـت، و خـداونـد بـى نـياز است و شما همه نيازمنديد و هرگاه سرپيچى كنيدخداوند گروه ديگرى را بجاى شما مى آورد كه مانند شما نخواهند بود.

بـيـان آيـات مـربـوط به شخصى كه از انفاق در راه خدا اعراض كرد و دست نگه داشت