لغت نامه دهخدا
آسغدن. [ س َ دَ ] ( مص )( از: آ، نا + سغدن، سختن یعنی سنجیدن ) ناسختن. ناسنجیدن. رجوع به آسغده، بسغده، بسغدن و بسغدیدن شود.
آسغدن. [ س ُ دَ ] ( مص ) ( از: آ، نا + سغدن، سختن ) نیمه سوختن. رجوع به آسغده و بسغده و بسغدن شود.
اسغدن
آسغدن. [ س َ دَ ] ( مص )( از: آ، نا + سغدن، سختن یعنی سنجیدن ) ناسختن. ناسنجیدن. رجوع به آسغده، بسغده، بسغدن و بسغدیدن شود.
آسغدن. [ س ُ دَ ] ( مص ) ( از: آ، نا + سغدن، سختن ) نیمه سوختن. رجوع به آسغده و بسغده و بسغدن شود.
فرهنگ عمید
۱. ناسوختن.
۲. نیمه سوختن، نیم سوز شدن.
جمله سازی با اسغدن
نمونه: آکندن (پر کردن)، آسغدن (نیمه سوختن)، آوردن، امرداد (نامردنی)، انوشه، انیران (نا ایرانی).