اتش فشانی

آتشفشان، شکافی در سطح زمین است که در زمان فعالیت خود، سنگ‌های گداخته را به بیرون پرتاب می‌کند. این پدیده بسیار داغ و دارای بوی ناخوشایند است و خاکستر و گازهای درون زمین از آن فوران می‌کنند. فعالیت‌های آتشفشانی با خروج سنگ‌های مذاب، به مرور زمان موجب شکل‌گیری کوه‌های آتشفشانی بر روی سطح زمین می‌شود. آتشفشان‌ها معمولاً در نقاطی قرار دارند که صفحات سخت پوسته زمین در حال همگرایی یا واگرایی هستند. در عمق زمین، توده‌ای از سنگ‌های آذرین با دمای بسیار بالا، حدود ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد و بیشتر وجود دارد که به آن ماگما (تَفتال) گفته می‌شود. هنگامی که ماگما به سطح زمین می‌رسد، سرد شده و به شکل گدازه در می‌آید که این فرآیند منجر به تشکیل آتشفشان می‌شود. در ماگما و گدازه، حباب‌های گاز وجود دارد که در زمان فوران، می‌تواند منجر به انفجار شود. فوران آتشفشان تأثیرات مختلفی به همراه دارد که می‌تواند کوتاه‌مدت یا درازمدت باشد. یکی از این تأثیرات، تغییرات آب و هوایی است. فوران آتشفشان می‌تواند منجر به بارش برف و ایجاد رعد و برق شود و تأثیرات درازمدتی بر وضعیت آب و هوا بگذارد. همچنین، گدازه‌هایی که با سرعت حرکت می‌کنند، می‌توانند جان انسان‌ها را به خطر بیندازند، زیرا خاکستر ناشی از فوران آتشفشان تنفس را دشوار می‌کند.