ابن هبیره، ابوالمظفر عون‌الدین یحیی بن محمد بن هبیره شیبانی نویسنده، محدث، فقیه حنبلی و وزیر دو نفر از خلفای عباسی بود. ابن هبیره فزاری، به عنوان یکی از شخصیت‌های مشهور در میان امیران عرب در دوران امویان شناخته می‌شود. اجداد او از طرف پدری به معیه یا معاویه بن سکین و از طرف مادری به کعب بن حسان بن شهاب، رئیس بنی عدی در زمان خود، می‌رسند. ابن هبیره در سال ۹۷ هجری با رومیان در دریا به نبرد پرداخت و موفق شد آن‌ها را پراکنده کند. در سال ۱۰۰ هجری، به دستور عمر بن عبدالعزیز به عنوان والی جزیره منصوب شد. در همین سمت، در سال ۱۰۲ هجری، از ناحیه ارمنستان به رومیان حمله کرد و آن‌ها را شکست داد و تعداد زیادی از آن‌ها را اسیر کرد. در همان سال، یزید بن عبدالملک او را به فرمانروایی عراق و خراسان منصوب کرد. اما با رسیدن هشام بن عبدالملک به خلافت در سال ۱۰۵ هجری، ابن هبیره از امارت عراق و خراسان عزل شد و خالد بن عبداللـه قسری به جای او گماشته شد. به دستور هشام، خالد او را بازداشت و مورد شکنجه قرار داد، اما ابن هبیره پس از مدتی با کمک یارانش از زندان فرار کرد و به شام رفت و از ابن هشام، خلیفه اموی، درخواست عفو کرد. خلیفه به واسطه مسلمه بن عبدالملک او را بخشید و از آن زمان تا زمان مرگش در سال ۱۱۰ هجری در شام زندگی کرد.
عمر فزاری
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
جملاتی از کلمه عمر فزاری
عراق تا سال ۷۴۹/۷۵۰، هنگامی که سپاهی عباسی واسط را محاصره کرد و واپسین فرماندار عراق، یزید بن عمر فزاری را وادار به تسلیم کرد، به عنوان یک استان اموی باقی ماند.