محمدجواد بَلاغی نجفی یکی از عالمان برجسته شیعه بود که آثار متعددی را با هدف دفاع از اسلام و تشیع در برابر یهودیان، مسیحیان، بهائیان و وهابیان تألیف کرد. او همچنین در زمینه تفسیر قرآن و فقه نیز نوشتههایی دارد. بلاغی تحت تعلیم میرزا محمدتقی شیرازی و آخوند خراسانی قرار گرفت. او به عنوان بنیانگذار علم کلام نوین در نجف شناخته میشود و از شاگردان مکتب کلامی او میتوان به سید محمدهادی میلانی و برخی دیگر از مراجع نجف و قم، از جمله سید ابوالقاسم خوئی، اشاره کرد. بلاغی به زبانهای فارسی، عربی، انگلیسی و عبری تسلط داشت و علاوه بر فعالیتهای علمی، در مبارزات استقلالطلبانه مردم عراق علیه انگلستان نیز نقش فعالی ایفا کرد. از جمله تألیفات او میتوان به آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، التوحید و التثلیث و انوار الهدی اشاره کرد.
علامه بلاغی
دانشنامه اسلامی
جملاتی از کلمه علامه بلاغی
او برای تحصیل به نجف رفت و در زمره شاگردان آقا ضیاء عراقی و علامه بلاغی قرار گرفت. از همدرسان او میتوان به آیتالله مرعشی اشاره کرد.