طغای تیمور

لغت نامه دهخدا

طغای تیمور. [ طُ ت َ ] ( اِخ ) ( امیر... ) یکی از امرای عصر سلطان اولجایتو، پسر سوتای. ( ذیل جامعالتواریخ ص 34 و 35 ).

فرهنگ فارسی

یکی از امرای عصر سلطان اولجایتو پسر سوتای.

جمله سازی با طغای تیمور

مهم‌ترین اقدام، پایان دادن به حکومت طغای تیمور بر گرگان و مازندران بود و توانست با اطلاع از نیرنگ طغای تیمور مبنی بر نوشتن پیمان صلح در اردویش، قبل از اقدام طغای بر آنان حمله برد و او را همراه بسیاری از مغولان بکشد و غنایم بی شماری به دست آورد. وی پس از چندی به دست علاء الدوله برادر زن خود، در سبزوار به قتل رسید.