در متون کهن طب سنتی به ترکیبی دارویی اشاره دارد که با دقت و ظرافت تهیه می‌شده است. این دارو که به صورت ترکیبی از مواد گیاهی و معدنی تهیه می‌شد، عمدتاً برای مصارف درونی و با هدف پاکسازی و تصفیه بدن مورد استفاده قرار می‌گرفت. روش مصرف آن نیز منحصر به فرد بوده؛ به این ترتیب که پس از ساییدن دقیق مواد تشکیل‌دهنده آن با ریگ (نوعی سنگ ریزه یا ماسه)، آن را با آب صافی که از جوشانده گیاهان دارویی خاصی به دست می‌آمد، مخلوط کرده و سپس میل می‌کردند. این آب صاف، که به احتمال زیاد خاصیت دارویی بیشتری نیز داشته، به عنوان حامل اصلی دارو عمل می‌کرده است.
فرآیند آماده‌سازی آن نشان‌دهنده درک عمیق از داروسازی سنتی است. استفاده از ریگ سوده برای ساییدن مواد، احتمالاً به منظور افزایش سطح تماس ذرات و تسهیل انحلال یا پراکندگی بهتر آنها در مایع صورت می‌گرفته است. این عمل، شبیه به فرآیندهای نوین آسیاب کردن و میکرونیزه کردن در داروسازی امروزی است که هدف آن بهبود جذب و اثربخشی دارو است. آب صافی که از جوشانده گرفته باشند نیز خود یک عصاره گیاهی با خواص درمانی مستقل بوده که به عنوان پایه مایع دارو عمل کرده و احتمالاً در تقویت اثرات سردارو» نقش داشته است.