جحظه برمکی

لغت نامه دهخدا

جحظه برمکی. [ ج َ ظَ ی ِ ب َ م َ ]( اِخ ) احمدبن جعفربن موسی بن یحیی بن خالدبن برمک، مکنی به ابوالحسن. شاعری است. رجوع به احمدبن جعفربن موسی بن یحیی بن خالد شود.

فرهنگ فارسی

احمد بن جعفر بن موسی بن یحیی بن خالد بن برمک مکنی به ابوالحسن شاعری است.

جمله سازی با جحظه برمکی

در بغداد، خلفای عباسی چون هارون‌الرشید و مأمون از موسیقی حمایت می‌نمودند، در زمان متوکل و منتصر همچنان موسیقی در دربار خلافت رونق داشت. در این دوره بسیاری از موسیقی‌دانان برجسته چون ابن‌طاهر خزائی، قریص جراحی، جحظه برمکی جذب دستگاه خلافت شدند.