ادمام

ادمام. [ اِ] ( ع مص ) زشت آوردن از سخن و جز آن. || کار بد و زشت کردن. || بچه زشت روی زادن.
ادمام. [ اُ دَ ] ( اِخ ) نام شهریست بمغرب و یاقوت گوید من در آن شاک باشم. ( معجم البلدان ).

💡 حديث: 2 و بهذاالاسناد عن محمد بناحمد عن موسى بن عمر عن ابنمحبوب عن معاويه بن وهب عن ابى عبدالله عليه السلامقال ادمام لبس ‍ الخف امام من الجذام قال قلت فى الشتاء ام فى الصيفقال شتاء كان او صيفا.