ابرمولکول

در شیمی، پل نمکی ترکیبی از دو برهمکنش غیرکووالانسی یعنی پیوند هیدروژنی و پیوند یونی است. جفت شدن یون یکی از مهم‌ترین نیروهای غیرکووالانسی در شیمی، سامانه‌های زیستی، مواد مختلف و در بسیاری از کاربردها مانند کروماتوگرافی جفت یونی است. اگرچه برهمکنش‌های غیرکووالانسی به عنوان برهمکنش‌های نسبتاً ضعیف شناخته شده‌اند، برهمکنش‌های تثبیت‌کننده کوچک می‌توانند نقش مهمی در پایداری کلی یک صورتبندی داشته باشند. پل‌های نمکی نه تنها در پروتئین‌ها یافت می‌شوند، بلکه می‌توان آن‌ها را در شیمی ترکیبات ابرمولکولی نیز یافت.

در پی کشف وی، مایر مکانیسمهای موجود در خودسامانی شیمیایی را کشف کرد و ثابت کرده‌است که پلیمریزاسیون‌های ماوراء مولکولی، براساس مکانیسم آنها، می‌توانند طبق روشی مشابه پلیمریزاسیون‌های معمولی طبقه‌بندی شوند. پژوهش حاضر در آزمایشگاه مایر در چند جزء سیستم‌های پلیمر ابرمولکولی پیچیده تمرکز و رفتار مونتاژ خود همچنین به استفاده بالقوه از پلیمرهای ابرمولکولی به عنوان بررسی بیومیمتیک از بافت‌های بیولوژیک با استفاده از یک روش مدولار که اجازه می‌دهد تا برای تنظیم آسان از خود دینامیک به محرک‌های خارجی استفاده شود.