غصباً به معنای به صورت غاصبانه، به طور ناحق و غیرقانونی می باشد. غصب یکی از انواع احکام در اسلام به شمار می‌آید. امام خمینی در کتاب تحریرالوسیله، غصب را این‌گونه تعریف می‌کند: غصب، استیلای عدوانی بر مال یا حق دیگری است. به عبارت دیگر، غصب به معنای تسلط ناعادلانه بر دارایی یا حق شخص دیگری است، چه این دارایی مالی باشد و چه حق. غصب یکی از گناهان کبیره و از بدترین انواع ظلم به شمار می‌آید که عقل و شرع بر زشتی آن توافق دارند. امام خمینی پس از تعریف غصب، به حرمت و قبح آن اشاره می‌کند و می‌فرماید: عقل و نقل - چه از نظر کتاب و چه سنت و اجماع - بر حرام بودن غصب توافق دارند. این عمل از فاحش‌ترین ظلم‌هاست که عقل به‌طور مستقل آن را ناپسند می‌داند. در این زمینه، غصب‌کننده را غاصب، مال غصب‌شده را مغصوب و مالک آن را مغصوبٌ منه می‌نامند. غصب اصطلاحی در فقه و حقوق است که منجر به مسئولیت قهری می‌گردد.
غصبا
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
غصب (۱ بار)
گرفتن چیزی به ناحق. «غَصَبَهُ غَصْباً: اَخَذَهُ قَهْراً وَ ظُلْماً». در پس آنها شاهی بود که هر کشتی را به ناحق میگرفت. این کلمه فقط یکبار در کلاماللَّه مجیده آمده است.
