عایده

لغت نامه دهخدا

( عایدة ) عایدة. [ ی ِ دَ ] ( ع ص ) رجوع به عائدة شود.

فرهنگ عمید

۱. حاصل، سود، درآمد.
۲. (صفت ) ویژگی آنچه بازمی گردد، بازگردنده.

فرهنگ فارسی

مونث عائده، عیادت کننده، بازگردنده، ونیزبه معنی نیکی ومهربانی وعطاوبخشش ومنفعت
( اسم ) مونث عاید.

جمله سازی با عایده

بیا ساقی، آن می که چون مایده برندان شب عید شد عایده
این منصب در روزنامه را فعلاً عایده توما سلیمان بر عهده دارد.
صد سبب را گر کند بی فایده بی سبب گاهی دهد صد عایده