سماعت

لغت نامه دهخدا

سماعت. [ س َ ع َ ] ( مص ) شنیدن. ( از غیاث ).
سماعة. [ س َ ع َ ] ( ع مص ) شنودن. ( آنندراج ). || ( ص ) شنوا. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
سماعة. [ س َم ْ ما ع َ ] ( ع ص ) گوش شنوا. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

شنیدن

جمله سازی با سماعت

💡 بین انس و أنیس و أغان و غوانی هم سماعت ارغنونی هم شرابت ارغوانی

💡 چون تو بگیری شراب مرغ سماعت کند لاله سلامت کند، ژاله وداعت کند

💡 زهره بنشاط آید چون یافت سماعت خورشید برشک آید چون دید جمالت‌

💡 به وقت خواب بگیری مرا که هین برگو چو اشتهای سماعت بود بگه‌تر گو

💡 غزلی کز من گوینده سماعت باشد باصولی که درآن طبع کند کار بگو

💡 ای آنکه برده ذوق سماعت ز خویشتن ترسم که آستین بزنی بر چراغ فیض