سدى

اما مبادا اين سخن را چنين تفسير كنيد كه ما جامعه طبقاتى و نظام استثمار و استعمار را بااين سخن مى پذيريم، نه، هرگز، منظور تفاوتهاى طبيعى است و نه مصنوعى وتفاوتهائى است كه در عين حال مكمل يكديگر و معاون يكديگر بوده باشند، نه سدى برسر راه پيشرفت يكديگر ايجاد كنند و به تجاوز و تعدى بپردازند.

شاگرد پوياى علم و دانش بايد - بقدر امكان و توانائى خود - ريشه هرگونه موانعىكه او را از كسب علم و دانش منحرف و به خودمشغول مى سازد قطع كند، و پيوند و علاقه ها و دلبستگى هاى مادى را - كه ميان او و حسدانشجوئى و كمال طلبى و كوشش ها و نيروى تلاشش درتحصيل علم، سدى ايجاد مى كند - از هم بگسلد.

مولف: طبرى داستان اول را از سدى و عكرمهنقل كرده، و داستان دوم را از ابن زيد آورده، و سيوطى در درالمنثور دومى را از ابن ابىحاتم از زيد بن اسلم نقل كرده، و در نقل او آمده كه اين جريان در روز حديبيه اتفاق افتاده، و ليكن هيچيك از اين دو قصه با آنچه نزد اهلنقل و مفسرين مسلم است نمى سازد، چون اين دو طائفه مسلم دانسته اند كه سوره مائده درحجه الوداع نازل شده، و اگر اين دو داستان درست باشد بايد آيه: